Γράφει ἡ κα Ἀγγελική Εὐθ. Ζώη, Νοµικός
Τούς τελευταίους µῆνες ἔχει ἀνοίξει ὁ δηµόσιος διάλογος γιά τήν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγµατος, τό ὁποῖο ἀναθεωρήθηκε τελευταία φορά τό 2008. Ἡ ἀρχή τοῦ δηµοσίου αὐτοῦ διαλόγου, ἔγινε τόν Ἰούνιο ε.ε. ὅταν κυκλοφορήθηκε ὡς ἔνθετο τῆς ἐφηµερίδας «Καθηµερινή τῆς Κυριακῆς», ἀλλά καί ὡς αὐτοτελής ἔκδοση ἀπό τόν ἐκδοτικό οἶκο «Μεταίχµιο» µία πρόταση ριζικῆς ἀναθεώρησης τοῦ ἰσχύοντος Συντάγµατος µέ τόν φιλόδοξο τίτλο «Ἕνα καινοτόµο Σύνταγµα γιά τήν Ἑλλάδα».
Στή συνέχεια, τήν 25η τοῦ Ἰουλίου ἐ.ἔ., ὁ πρωθυπουργός σέ ὁµιλία του στή Βουλή προανήγγειλε τή δηµιουργία ἑνός νέου Συντάγµατος, πού θά ὁδηγήσει σέ µία «νέα ἐποχή, τή νέα Μεταπολίτευση» καί σέ µιά «νέα Ἑλλάδα», πού σύµφωνα µέ τά λόγια τοῦ πρωθυπουργοῦ θά εἶναι «πραγµατικά ἐλεύθερη, ἀληθινά Δηµοκρατική, µιά Ἑλλάδα µέ ἰσότητα καί Δικαιοσύνη».
Θά πρέπει ἐξ ἀρχῆς νά τονίσουµε, ὅτι χορηγός τῆς ἔντυπης ἔκδοσης τοῦ «καινοτόµου Συντάγµατος» εἶναι το Global Citizen Foundation (GCF χάριν συντοµίας), ἕνας ὀργανισµός, ὅπου διεθνῶς ἀναγνωρισµένοι εἰδικοί ἐπιστήµονες – ἰδίως καθηγητές σέ Πανεπιστήµια τῶν Ἡνωµένων Πολιτειῶν Ἀµερικῆς – «πραγµατοποιοῦν µελέτες γιά…. τήν προώθηση τῆς παγκοσµιοποίησης στήν οἰκονοµία, τό ἐµπόριο, τήν ὑγεία, τήν παιδεία, τόν πληθυσµό καί τό περιβάλλον».
Διαβάζουµε στήν ἐπίσηµη ἰστοσελίδα τοῦ GCF: «Τό G CF, ἀναλαµβάνει ἔρευνες καί ἐκπαιδευτικά προγράµµατα σχετικά µέ παγκόσµια οἰκονοµικά καί κοινωνικά ζητήµατα, καθώς καί θέµατα δικαιοσύνης καί διεθνοῦς ἐπικοινωνίας, οἱ ὁποῖες (ἔρευνες) αὐξάνουν τήν εὐηµερία τῶν πολιτῶν τοῦ κόσµου καί προωθοῦν τήν παγκόσµια οἰκονοµική ἀνάπτυξη.
Διαδίδει εὐρέως τά ἀποτελέσµατα τῶν ἐρευνῶν αὐτῶν µέσῳ ὅλων τῶν µορφῶν ἐπικοινωνίας, συµπεριλαµβανοµένων τῶν ἐκδόσεων, τῶν συνεδρίων, τῶν ΜΜΕ καί τῶν κοινωνικῶν δικτύων. Ἐπενδύει σέ ἑταιρῖες καί κάνει δωρεές σέ φιλανθρωπικούς ἢ ἄλλους ὀργανισµούς, πού ἐργάζονται γιά τήν ἐπίτευξη τῶν στόχων του».
Ἑποµένως, ἐπιβεβαιώνεται ἀπό τό ἴδιο το GCF, πώς χρηµατοδότησε τό «καινοτόµο Σύνταγµα γιά τήν Ἑλλάδα», προκειµένου νά ἐξυπηρετήσει τό στόχο του καί στόχο τῆς Ἀµερικῆς: τήν παγκοσµιοποίηση τῆς οἰκονοµίας, πού συνοδεύεται πάντοτε ἀπό παγκοσµιοποίηση τῆς θρησκείας, ἄρα κατάργηση τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί προδοσία τῆς Ἀλήθειας.
Ἡ συντακτική ὁµάδα τοῦ «καινοτόµου Συντάγµατος», ἀπαρτίζεται ἀπό τούς:
Νίκο Ἀλιβιζάτο, Καθηγητή Συνταγµατικοῦ Δικαίου στό Πανεπιστήµιο Ἀθηνῶν
Παναγή Βουρλούµη, ὁ ὁποῖος ἔχει διατελέσει στό παρελθόν Πρόεδρος καί διευθύνων σύµβουλος τοῦ Ο.Τ.Ε., Ἐπικεφαλῆς στόν Ὅµιλο τῆς Ἐµπορικῆς Τράπεζας, Πρόεδρος καί Δ/νῶν Σύµβουλος τῆς ΑLPHA BANK.
Γιῶργο Γεραπετρίτη, Δικηγόρο καί Ἀναπληρωτή Καθηγητή Συνταγµατικοῦ Δικαίου στή Νοµική Σχολή Ἀθηνῶν
Γιάννη Κτιστάκι, Ἐπίκουρο Καθηγητή τοῦ Δικαίου τῶν Ἀνθρώπινων Δικαιωµάτων στό Δηµοκρίτειο Πανεπιστήµιο Θράκης καί στό Πανεπιστήµιο τοῦ Βοσπόρου στήν Κωνσταντινούπολη, ἀλλά καί νοµικό σύµβουλο τοῦ Οἰκουµενικοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως
Στέφανο Μάνο, πρώην Βουλευτή καί Ὑπουργό
Φίλιππο Σπυρόπουλο, Καθηγητή Συνταγµατικοῦ Δικαίου καί Δικαίου τῶν Ἀνθρώπινων Δικαιωµάτων στή Νοµική Σχολή Ἀθηνῶν.
Βεβαίως, τό ὅτι τό «καινοτόµο Σύνταγµα» χρηµατοδοτεῖται ἀπό ἕναν Ὀργανισµό ἀµερικανικῶν (Σιωνιστικών) συµφερόντων πού ἐπιδιώκει τήν παγκοσµιοποίηση, δέν σηµαίνει ὅτι καί οἱ συγγραφεῖς του ἔχουν τήν ἴδια ἐπιδίωξη. Ἔχουν ὅµως εὐθύνη γιά τό ποιός εἶναι χορηγός τους, ἀλλά καί πρέπει νά µᾶς ἐξηγήσουν, γιατί ἕνας τέτοιου εἴδους Ὀργανισµός ἐµπιστεύθηκε αὐτούς καί τίς ἀπόψεις τους;
Ἔχουν ἐπίσης εὐθύνη γιά τό ὅτι ἀπερίφραστα εἰσηγοῦνται µιά Ἑλλάδα χωρίς Χριστό!
Στόν πρόλογο τοῦ ἔργου σηµειώνουν: «Οἱ ἐπεµβάσεις µας στό χῶρο τῶν δικαιωµάτων εἶναι λίγες, ἀλλά, νοµίζουµε, τολµηρές. Εἰσηγούµεθα τήν κατάργηση τοῦ θρησκευτικοῦ ὅρκου, τῆς παραδοσιακῆς διάταξης γιά τήν ἐπικρατοῦσα θρησκεία (ἄρθρο 3 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγµατος) καί τῆς ἐπίκλησης στό Σύνταγµα τῆς Ἁγίας, Ὁµοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος, ἔτσι ὥστε τό Κράτος µας ὄχι µόνο νά εἶναι, ἀλλά καί νά φαίνεται ὡς κοσµικό κράτος». Ἀπό αὐτή καί µόνο τήν παρατήρηση φαίνεται ξεκάθαρα πώς ὁ κυριότερος στόχος τοῦ φερόµενου ὡς «καινοτόµου Συντάγµατος», εἶναι νά ἐξοβελισθεῖ ὁ Κύριός µας Ἰησοῦς Χριστός ἀπό ὅλες τίς πτυχές τῆς δηµόσιας ζωῆς τῆς Ὀρθοδόξου Πατρίδας µας καί µάλιστα µέ τρόπο πανηγυρικό, µέσῳ τοῦ ἴδιου τοῦ Καταστατικοῦ της Χάρτη.
Ὅλα τά συνταγµατικά κείµενα τῆς Ἑλλάδος, ἀπό τόν ἐπαναστατικό «Νόµο τῆς Ἐπιδαύρου» τοῦ 1822 ἕως καί τό ἰσχῦον Σύνταγµα τοῦ 1975/1986/2001/2008 ξεκινοῦν µέ ἐπίκληση «τῆς Ἁγίας (καί Ὁµοουσίου) καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος». Ὅλα ἐκτός ἀπό δύο: τό καλούµενο «Ἡγεµονικό» Σύνταγµα τοῦ 1832, τό ὁποῖο ὅµως παρέµεινε ἕνα σχεδίασµα πού ποτέ δέν τέθηκε σέ ἰσχύ, καί τό Σύνταγµα τοῦ 1925.
Τό «Ἡγεµονικό Σύνταγµα» –πού ὀνοµάστηκε ἔτσι διότι προέβλεπε κληρονοµικό ἀνώτατο ἄρχοντα, τόν ἡγεµόνα – σχεδιάστηκε σέ µία ἀπό τίς χειρότερες περιόδους, πού γνώρισε ποτέ ἡ Ἑλλάδα. Πρόκειται γιά τήν ἐποχή ἀµέσως µετά τό θάνατο τοῦ Κυβερνήτη Ἰωάννη Καποδίστρια, στή διάρκεια τῆς ὁποίας ἐπικρατοῦσε διχόνοια καί ἀναρχία. Τό Σύνταγµα τοῦ 1925 ἴσχυσε κατά τή διάρκεια τῆς δικτατορίας τοῦ Στρατηγοῦ Παγκάλου, δηλαδή ἀπό τό Σεπτέµβρη τοῦ 1925 ἕως τό Σεπτέµβρη τοῦ 1926. Ἡ ἀναφορά καί µόνο στήν πολιτική κατάσταση τῆς Ἑλλάδας κατά τίς ἱστορικές αὐτές περιόδους εἶναι ἐνδεικτική τοῦ πόσο …ἐλεύθερη(!) καί …δηµοκρατική(!) θά εἶναι µία Ἑλλάδα πού δέν θά ἐπικαλεῖται τό Θεό!
Ὁ Ἑλληνικός Λαός, ἔχει µέ τήν ἐλεύθερη θέλησή του ζήσει ὅλα τά χρόνια τῆς νεώτερης ζωῆς του ὑπό τήν σκέπην τῆς Ἁγίας Τριάδος. Μόνο ἕνας δικτάτορας, τόλµησε νά ἀπαλείψει ἀπό ἰσχῦον Σύνταγµα τήν ἐπίκληση στό ὄνοµα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, καί ἄντεξε στήν ἐξουσία µόλις ἕνα χρόνο.
Ὅσο γιά τήν κατάργηση τῆς διάταξης πού κατοχυρώνει ὡς ἐπικρατοῦσα θρησκεία στήν Ἑλλάδα τή θρησκεία τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, θά πρέπει νά γνωρίζουν οἱ συντάκτες τοῦ «καινοτόµου Συντάγµατος», τοὐλάχιστον οἱ συνταγµατολόγοι, ὅτι τέτοια διάταξη περιλαµβάνεται σέ ὅλα ἀνεξαιρέτως τά συνταγµατικά κείµενα –καί στό «Ἡγεµονικό» Σύνταγµα καί στό Σύνταγµα τοῦ 1925.
Ὁ πρωθυπουργός στήν ὁµιλία του δέν εἰσηγήθηκε ρητά, οὔτε κατάργηση τῆς ἐπίκλησης τῆς Ἁγίας Τριάδος ἀπό τό Σύνταγµα, οὔτε κατάργηση τῆς διάταξης πού κατοχυρώνει τήν Ἀνατολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὡς ἐπικρατοῦσα θρησκεία στήν Ἑλλάδα. Εἰσηγήθηκε ὡστόσο ρητή κατοχύρωση τῆς θρησκευτικῆς οὐδετερότητας τοῦ Κράτους, µέ διατήρηση γιά ἱστορικούς καί πρακτικούς λόγους τῆς ἀναγνώρισης τῆς Ὀρθοδοξίας ὡς κρατοῦσας θρησκείας.
Ὁ ἰσχυρισµός αὐτός, εἶναι ἀντιφατικός καί ἑποµένως παράλογος: Ἢ τό Κράτος θά εἶναι θρησκευτικά οὐδέτερο, ἢ θά ἀναγνωρίζει ὡς ἐπικρατοῦσα θρησκεία τήν Ὀρθοδοξία. Καί τά δύο µαζί δέ γίνεται. Κατοχύρωση τῆς θρησκευτικῆς οὐδετερότητας τοῦ Κράτους θά σηµαίνει ταὐτόχρονα ἀποχριστιανισµό τοῦ Κράτους. Αὐτό τό γνωρίζει καλά ὁ κ. Τσίπρας, ἀλλά προσπαθεῖ νά προκαλέσει σύγχυση στό λαό καί νά τόν ἀποπροσανατολίσει.
Βρίσκει σέ αὐτό σύµµαχό του τό «καινοτόµο Σύνταγµα», ὅπου στό ἄρθρο 12 παράγραφος 3, ὁρίζεται ὅτι: «Τό κράτος εἶναι θρησκευτικά οὐδέτερο. Νόµος ρυθµίζει τίς σχέσεις τοῦ κράτους µέ τίς διάφορες θρησκευτικές κοινότητες, λαµβάνοντας ὑπ’ ὄψη τήν ἱστορική παρουσία κάθε µιᾶς στή χώρα». Συµφωνεῖ ἐπίσης ὁ πρωθυπουργός µέ τούς συντάκτες τοῦ «καινοτόµου Συντάγµατος» σέ ὅ,τι ἀφορᾶ στήν κατάργηση τῆς συνταγµατικῆς κατοχύρωσης τοῦ θρησκευτικοῦ ὅρκου.
Δέν εἶναι βέβαια ἡ πρώτη φορά πού ἕνα σχεδίασµα συνταγµατικοῦ κειµένου συµβάλλει στή διαµόρφωση τοῦ περιεχοµένου τῶν πολιτικῶν προτάσεων γιά ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγµατος. Εἶναι ὅµως ἡ πρώτη φορά πού πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδας, ἐπιδιώκει τόσο ἀπροκάλυπτα τήν ἀποκοπή της ἀπό τό Χριστό, οὐσιαστικά ἀντιγράφοντας ἕνα σχεδίασµα χρηµατοδοτηµένο ἀπό ἀµερικανικό ὀργανισµό, ἐξυπηρετῶντας ἔτσι τό Ἀµερικανικό Σχέδιο γιά κατάργηση τῆς Θρησκείας καί Παγκοσµιοποίηση.
Εἶναι ἡ πρώτη φορά, πού ἐπιδιώκεται ἀπροκάλυπτα ἡ θεσµική ὑποβάθµιση τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Ἡ µετατροπή της σέ «θρησκευτική κοινότητα», σέ φιλανθρωπικό ὀργανισµό γιά τήν περίθαλψη τῶν ἐµπερίστατων, τήν ἴδια στιγµή πού ἕνας ὀργανισµός Ἀµερικανικῶν συµφερόντων χρηµατοδοτεῖ δηµοσίως τήν ἀναθεώρηση τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγµατος!
Θά πρέπει νά µᾶς ξεκαθαρίσει ὁ κ. Τσίπρας: Αὐτή τήν «πραγµατικά ἐλεύθερη», «νέα» Ἑλλάδα ὀνειρεύεται καί εὐαγγελίζεται; Μία Ἑλλάδα ποῦ θά ἀρνηθεῖ τή Θρησκεία της, τήν Ἱστορία της, τήν ἴδια τήν Ταυτότητά της, γιά νά ὑπηρετήσει τόν Ἀµερικανικό στόχο τῆς παγκοσµιοποίησης;
Ἀπό µόνο τό γεγονός, ὅτι εἰσηγεῖται τή θρησκευτική οὐδετερότητα τοῦ Κράτους δέν µποροῦµε νά τοῦ προσάψουµε, ὅτι δολίως ὑπηρετεῖ ἀµερικανικά συµφέροντα. Ὁ ἴδιος δήλωσε, ὅτι σκοπός τῆς Συνταγµατικῆς Ἀναθεώρησης εἶναι ἡ συµβολή τοῦ ἀναθεωρηµένου Συντάγµατος στήν πολιτική καί παραγωγική ἀνασυγρότηση τῆς Χώρας καί στήν ἔξοδό της ἀπά τήν οἰκονοµική κρίση (ἡ ὁποία φυσικά ἔχει ἐπιδεινωθεῖ µέ τό «τρίτο Μνηµόνιο», πού ὑπέγραψε ὁ ἴδιος ὁ κ. Τσίπρας. Δηλαδή, «νά σέ κάψω Γιάννη, νά σέ ἀλείψω µέλι!»).
Ἐπίσης, στόν πρόλογο τοῦ «καινοτόµου Συντάγµατος», ἀναφέρεται ὅτι στόχος του εἶναι νά «θέσει τέρµα στά κακῶς κείµενα καί νά διευκολύνει τήν ἔξοδο τῆς Χώρας ἀπό τήν κρίση καί, πιό µακροπρόθεσµα τήν ἀνάκαµψή της».
Τό ζήτηµα πού τίθεται εἶναι τό ἑξῆς: Ἐξ ὁρισµοῦ τό Σύνταγµα εἶναι ὁ ὑπέρτατος νόµος ἑνός Κράτους. Μέ αὐτό καθορίζεται τό Πολίτευµα, ἀπονέµονται ἁρµοδιότητες στά κρατικά ὄργανα καί κατοχυρώνονται τά δικαιώµατα τῶν πολιτῶν. Τό σύνταγµα περιλαµβάνει ὅλους τους κανόνες πού παραµένουν ἀναλλοίωτοι, ἀνεξάρτητα ἀπό τίς πολιτικές καί οἰκονοµικές συνθῆκες. Τούς κανόνες πού οὐσιαστικά δηµιουργοῦν τό Κοινωνικό Κράτος Δικαίου.
Ὁ Καταστατικός Χάρτης µίας Χώρας δέν ἐπιτρέπεται νά ἐξυπηρετεῖ τήν ὁποιαδήποτε σκοπιµότητα. Δέν ἐπιτρέπεται νά µετατραπεῖ σέ ἐργαλεῖο γιά τήν παραγωγική ἀνασυγκρότηση, τήν προσέλκυση ἐπενδύσεων, τήν οἰκονοµική ἀποτελεσµατικότητα. Γιατί, ἂν αὐτό συµβαίνει, τότε µπορεῖ εὔκολα ὁ καθένας νά ἐκµεταλλευτεῖ τήν ἐν λόγῳ Χώρα γιά τήν ἐξυπηρέτηση τῶν ἰδιοτελῶν ἐπιδιώξεών του (π.χ. γιά τήν προώθηση τῆς παγκοσµιοποίησης). Παύει στήν οὐσία ἡ Χώρα νά εἶναι ἐλεύθερη.
Ἐπίσης, µία χώρα – ἢ καί ἕνας ἄνθρωπος – πού παύει νά ἔχει Κεφαλή της τόν Χριστό χάνει τόν προσανατολισµό της, χάνει τήν Ταυτότητά της, χάνει τό Πρόσωπό της. Καί ἄγεται καί φέρεται ἀπό τόν ὁποιονδήποτε. Παύει νά εἶναι ἐλεύθερη. Αὐτό τό ἤξεραν οἱ ἀγωνιστές τοῦ 1821, γι’ αὐτό καί πολεµοῦσαν «γιά Τοῦ Χριστοῦ Τήν Πίστη Τήν Ἁγία καί τῆς Πατρίδας τήν Ἐλευθερία».
Γιά αὐτό, τό «Σύνταγµα τῆς Ἐπιδαύρου» τοῦ 1822, ἐπιγράφεται: «ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΥ ΤΡΙΑΔΟΣ».
Ἑποµένως, γιά νά γίνει ἡ Ἑλλάδα «ἡ Χώρα τῆς Ἐλευθερίας» (γιά νά χρησιµοποιήσω µία ἔκφραση τοῦ ἴδιου τοῦ κ. Τσίπρα) δέν χρειάζεται συνταγµατική ἀναθεώρηση. Οὔτε οἰκονοµική ἀνάπτυξη. Χρειάζεται νά ζεῖ ἡ Ἑλλάδα (οὐσιαστικά, ὄχι µόνο στά λόγια, ὄχι µόνο γιά ἱστορικούς λόγους), «Εἰς τό ὄνοµα τῆς Ἁγίας καί Ὁµοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος»!
Εφημερίδα “Ορθόδοξος Τύπος
[ “ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ”, ΤΕΥΧΟΣ 168-169, ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2016.]