ΥΓΙΕΙΝΗ ΚΑΙ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΡΑΪΧ

Στις αρχές της δεκαετίας του ’30, τα εργοστάσια ήταν παγκοσμίως αποκλειστικά ανθυγεινά και εχθρικά για το ανθρώπινο σώμα και πνεύμα. Σκοτεινοί και δύσοσμοι λειτουργικοί χώροι-γούρνες κοπιαστικού ιδρώτα.

Αλλά, το 1933, η νομοθεσία ανάγκασε τα Γερμανικά εργοστάσια, να προσαρμοστούν σε υψηλά πρότυπα υγιεινής και καθαριότητας. Οι εσωτερικοί χώροι, έπρεπε να ανοίξουν στο φυσικό φως. Τα μεγαλύτερα εργοστάσια, έπρεπε να παρέχουν χώρους ξεκούρασης, καφετέριες, αναγνωστήρια, κατάλληλα αποδυτήρια και ακόμη γήπεδα ή πισίνες. Μέσα σε τρία χρόνια, 17.000 καφετέριες είχαν προστεθεί στα εργοστάσια. Επιπλέον, 13.000 εγκαταστάσεις υγιεινής με τρεχούμενο νερό διατέθηκαν στους εργαζομένους, που μέχρι τότε, έπρεπε να αρκεσθούν στις πρωτόγονες τουαλέτες και τα λαβομάνα.

Οι συναυλίες, έγιναν συνηθισμένο χαρακτηριστικό στα μεγάλα εργοστάσια. Βερολίνο 1943

Ήταν αρχή, οι συνθήκες της εργασίας να μην εξασθενούν την φυσική και πνευματική ευημερία των εργαζομένων. Ορχήστρες, θίασοι και άλλες ομάδες ψυχαγωγίας περιόδευαν σε ολόκληρη τη χώρα, δίνοντας κονσέρτα και παραστάσεις εντός των εργοστασίων, προσθέτοντας ποικιλία και πολιτισμό στον εργασιακό χώρο.

Σε όλη την Ευρώπη ήταν διαδεδομένη η άποψη, ότι οι εργαζόμενοι δεν δικαιούταν πληρωμένες διακοπές και, όποτε αυτό συνέβαινε, σπάνια ξεπερνούσε τις 5 ημέρες ετησίως. Συνήθως, ο μόνος χρόνος ξεκούρασης ήταν οι Κυριακές και οι επίσημες αργίες. Εκτός αυτού, δεν υπήρχε κανένα μέρος, όπου ο μέσος εργαζόμενος, θα άντεχε οικονομικά να πάει για διακοπές. Ο Αδόλφος Χίτλερ, θέσπισε για τους εργαζόμενους άδεια μετ’ αποδοχών ως 21 ημερών το χρόνο. Εδώ, αξίζει να σημειωθεί, ότι το Εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς του Τρίτου Τάιχ, παρείχε τριπλάσιες ημέρες ανάπαυσης απ’ την αμέσως επόμενη Ευρωπαϊκή χώρα, την Γαλλία, που εφάρμοσε την 7ήμερη άδεια το 1936, αντιγράροντας εν μέρει το Εθνικοσοσιαλιστικό φιλεργατικό μέτρο, για να κατευνάσει τους Γάλλους εργαζόμενους!

Περαιτέρω, ο Αδόλφος Χίτλερ, ίδρυσε μια γιγαντιαία οργάνωση διακοπών για τους εργαζομένους, την “Δύναμη μέσω Χαράς”, με καθήκον να παρασχεθούν προσιτές και ευχάριστες διακοπές σε όλους. Διατέθηκαν τραίνα πολυτέλειας, χτίστηκαν καλοοργανωμένα θέρετρα διακοπών στα βουνά και στις ακτές για την αναψυχή των εργαζομένων, αλλά και των συνταξιούχων. Το πρόγραμμα, περιέλαβε καταστήματα, ξενοδοχεία και αναρρωτήρια.

Εργάτες σε κρουαζερόπλοιο του Οργανισμού “Δύναμη μέσω Χαράς”, που οργάνωνε οικονομικές και πολυτελείς κρουαζιέρες ειδικά για γερμανούς εργαζόμενους.

 Μεγάλα κρουαζιερόπλοια, όπως τα “Wilhelm Gustloff”, “Robert Ley”, “Cap Arkona” και άλλα, επέτρεψαν στους Γερμανικούς εργαζομένους να συμμετάσχουν σε κρουαζιέρες ανοιχτής θάλασσας. Αυτά τα “Δύναμη μέσω χαράς” σκάφη, απαγορεύτηκε να δένουν στα Βρετανικά λιμάνια, επειδή η Βρετανική κυβέρνηση δεν ήθελε να δουν οι Βρετανοί εργαζόμενοι αυτά που διατίθονταν πτος απόλαυση στους Γερμανούς από τον Εθνικοσοσιαλισμό.

To παραθεριστικό εργατικό συγκρότημα Prora, για το οποίο ο Χίτλερ είχε δώσει αυστηρές εντολές όλα τα δωμάτια να βλέπουν στην θάλασσα.

Πριν την έναρξη του πολέμου, περισσότεροι από τους μισούς Γερμανούς είχαν εκμεταλλευθεί αυτό το πρόγραμμα για πολυτελείς και παράλληλα προσιτές διακοπές.

Οι εργαζόμενοι από τις χώρες τους, ήταν πάντα παραμελημένοι, σε ολόκληρο τον κόσμο. Τώρα, στην Γερμανία, φροντίζονταν με ιδιαίτερη επιμέλεια οι ανάγκες τους. Καθιερώθηκαν εγκαταστάσεις αναψυχής, που κινούταν ανάλογα όσο προχωρούσε η κατασκευή. Δεκατέσσερις μεγάλες ψυχαγωγικές ομάδες, παρείχαν κινηματογραφικές ταινίες και ποικιλία ψυχαγωγίας στους διάφορους εργατικούς καταυλισμούς σε όλη τη Γερμανία. Διατέθηκαν, όλα τα υλικά για την παροχή άνεσης, αναψυχής και εκπαίδευσης, κατά την βούληση του εργαζομένου. Οι Γερμανοί εργάτες, είχαν το δικαίωμα της τακτικής επίσκεψης στις οικογένειές τους. Δόθηκε στους εργάτες, η δημόσια αναγνώριση για το έργο που έκαναν. Η εργασία στην Γερμανία, έγινε κάτι εξόχως σεβαστό και γιορτάστηκε με τιμές.