Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Πρὶν ἀπὸ διακόσια χρόνια –στὶς 11 Νοεμβρίου 1821–, μὲ τὴν ἔναρξη τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης, γεννήθηκε ὁ μεγάλος Ρῶσος συγγραφέας Φιοντὸρ (Θεόδωρος) Ντοστογιέφσκι. Ἔζησε πρὶν ἀπὸ τόσα χρόνια καὶ μίλησε γιὰ τὴν δυτικὴ κοινωνία καὶ τὴν παιδεία της, λὲς καὶ ζεῖσήμερα. Εἶχε τὴ σπάνια ἱκανότητα νὰ διεισδύει στὰ κατάβαθα τῆς ψυχῆς καὶ ἐκφραστικὰ παρουσίασε τὶς κτηνώδεις πράξεις, στὶς ὁποῖες ὁδηγεῖται ὁ μηδενιστὴς ἄνθρωπος. Ἀδιαμφισβήτητα ὁ Ντοστογιέφσκι στὴν παγκόσμια λογοτεχνία εἶναι ὁ πιὸ δυνατὸς στὴν περιγραφὴ τῶν ἀρνητικῶν καὶ τραγικῶν ἡρώων (Ἰβὰν Καραμάζοφ, Σταυρόγκιν, Ρασκόλνικοφ) καὶ εἶναι λιγότερο δυνατὸς στοὺς θετικοὺς ἥρωές του (στάρετς Ζωσιμᾶς, Ἀλιόσα Καραμάζοφ, κ.ἄ.).

Continue reading →