Δημήτριος Νατσιός, δάσκαλος – Κιλκὶς
Νὰ ξεκινήσω μὲ κάτι ποὺ ἔγραψε ὁ Φώτης Κόντογλου, ποὺ ὅσο ζοῦσε οὔτε κατουρημένες ποδιὲς φιλοῦσε οὔτε τὴν διεφθαρμένη ἐξουσία προσκυνοῦσε: «Οἱ ψυχὲς τῶν νέων εἶναι ρημαγμένες ἀπὸ τὰἄγρια ἔνστικτα, ποὺ τὰ ἀνεβάσανε στὴν ἐπιφάνεια ἀπὸ τὰ σκοτεινὰ τάρταρα τῆς ἀνθρώπινης φύσης, κάποιοι ἐχθροί τοῦ ἀνθρώπου, κάποιοι πνευματικοὶ ἀνθρωποφάγοι, ποὺ ἀνάμεσά τους πρωτοστατεῖ ἕνας τρελὸς λύκος λεγόμενος Νίτσε, μία μούμια σὰν παλιόγρια λεγόμενος Βολταῖρος, κάποιος ζοχαδιακὸς Φρόυντ, κι ἕνα πλῆθος ἀπὸ τέτοια ὄρνια καὶ κοράκια καὶ νυχτερίδες. Ὅσοι τοὺς θαυμάζανε, ἂς καμαρώσουνε σήμερα τὰ φαρμακερὰ μανιτάρια ποὺ φυτρώσανε μέσα στὶς καρδιὲς καὶ στὶς ψυχὲς τῆς γαγγραινιασμένης ἀνθρωπότητας».