Δημήτρης Νατσιὸς
δάσκαλος-Κιλκὶς

Ἐδῶ καὶ χρόνια, δεκαετίες ὁλόκληρες, ἀναμασοῦν οἱ διαβόητοι τηλεαναλυτές, ἄν μοῦ ἐπιτρέπεται ὁνεολογισμός, ὅτι ἡ Τουρκία μετακυλίει καὶ ἐξάγει τὰ ἐσωτερικά της προβλήματα στὰ ἑλληνοτουρκικά, ἀποπροσανατολίζοντας τὸν λαό της. Ἡ Τουρκία ροκανίζει ἀπροκάλυπτα τὴν ἐναπομείνασα ἐθνική μας ἀξιοπρέπεια καὶ οἱ ἡμέτεροι ἐπιμένουν στὴν ἀπύθμενης ἀνοησίας κοινοτοπία: «Ὁ Ἐρντογὰν ἀντιμετωπίζει δυσκολίες, καταρρέει ἡ οἰκονομία, γι’ αὐτὸ ἐπιδίδεται σὲ λεονταρισμοὺς κατὰ τῆς πατρίδας μας». Ἀρμενίζουν οἱ τουρκικὲς ἁρμάδες στὸ Αἰγαῖο; Δὲν εἶναι πρόβλημα δικό μας, ἀλλὰ τοῦ Ἐρντογάν. Καταλαμβάνει τὸ Βαρῶσι; Εἶναι γιατί στριμώχτηκε στὸ ἐσωτερικό. Ἀστεῖα, ἀλλὰ πολὺ ἐπικίνδυνα πράγματα. «Λιθάρια στὸν τουρβά», ψιμυθιωμένα ψεύδη. Εἶναι τὸ βολικὸ ἄλλοθι τῆς ἑκάστοτε κυβέρνησης, γιὰ νὰ μὴν ἀντιδρᾶ δυναμικά, νὰ κρύβει τὴν ἡττοπάθεια καὶ τὸν φόβο, τὰ ὁποῖα βαπτίζει σωφροσύνη, διότι «τὸ σῶφρον τοῦ ἀνάνδρου πρόσχημά ἐστι». Οἱ δειλοὶ ἐπικαλοῦνται τὴν σωφροσύνη.

Ἡ ζημία αὐτῆς τῆς ὀρνιθοειδοῦς στάσης εἶναι τεράστια. Ἐκτὸς τοῦ ὅτι μεταδίδεται καὶ στὸν λαὸ ὁφόβος, στέλνεται λάθος μήνυμα καὶ στοὺς καιροφυλακτοῦντες γείτονες καὶ στὶς λεγόμενες «Μεγάλες Δυνάμεις». Δυνάμεις, οἱ ὁποῖες συνάγουν συμπεράσματα γιὰ τὴν πολιτική τους, ὄχι μὲ κριτήριο τὴν «ἑτοιμότητα ὑποκλίσεων» καὶ κατευνασμοῦ τοῦ ἀντιπάλου, ἀλλὰ μὲ κριτήριο τὴν ἰσχὺ τῶν κρατῶν στὶς περιφέρειες, τὴν ἱκανότητα καὶ τὴν ἀποφασιστικότητα τῶν κυβερνήσεων νὰ ὑπερασπίσουν τὰ ἐθνικά τους συμφέροντα πάσῃ θυσίᾳ.

Ἀφηνίασε καὶ πάλι ὁ συνεχῶς «κατευνασμένος» Τοῦρκος καὶ πῶς ἀντέδρασε ὁ πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδος; Διαβάζουμε: «Σκληρὴ γλῶσσα Μητσοτάκη….». Ἂν βάλεις ὡς ἐπικεφαλίδα, στὸ γνωστὸ«ψαχτήρι» τοῦ διαδικτύου, τὴν προηγούμενη φράση, θὰ σκοντάψεις σὲ δεκάδες εἰδήσεις ποὺ φέρουν ὡς τίτλο τὸ «σκληρὴ γλῶσσα Μητσοτάκη» κατὰ τῶν Τούρκων. Πρόχειρα ἀναφέρω κάποιες ἡμερομηνίες, ποὺράγισαν καρδιὲς ἀπὸ τὴν σκληρότητα τῶν δηλώσεων: 24-11-2018, 6-2-2019, 24 -5- 2021 καὶ λοιπά… Τόσες φορὲς ποὺ «σκλήρυνε» ἡ γλῶσσα τοῦ Μητσοτάκη, μεταμορφώθηκε σὲ πέτρα, ἀπολιθώθηκε. Τὴν ἴδια «γλωσσικὴ ἀπολίθωση» συναντᾶμε καὶ ἐπὶ πρωθυπουργίας τοῦ προδότη Τσίπρα. Αὐτὸς βέβαια ποὺ ἔχει τὸρεκὸρ στὴν «σκληρὴ γλῶσσα» εἶναι ὁ τέως Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας, Προκόπης (Πάκης) Παυλόπουλος. Φόβος καὶ τρόμος τῆς Τουρκιᾶς, ὅταν ἄνοιγε «ὁ στόμας» του. Γιὰ νὰ νιώσουν καὶ οἱ ἀναγνῶστες τὰ ἴδια ρίγη συγκινήσεως, μέχρι κλαυθμοῦ, καὶ ἐθνικῆς ὑπερηφάνειας, ποὺ αἰσθάνθηκε ὁ γράφων, διαβάζοντας παλαιότερες «σκληρὲς» δηλώσεις τοῦ τέως ΠτΔ, μεταφέρω μία ἀπὸ αὐτές. Τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2017, ὁἘρντογὰν ἐπισκέπτεται τὴν Ἀθήνα. Λίγο πρὶν «μαγαρίσει» τὸ πόδι του τὴν πρωτεύουσα, σὲ μία συνέντευξή του, ἀμφισβήτησε εὐθέως τὴν συνθήκη τῆς Λωζάννης. Διαβάζω τὴν ἀγέρωχη καὶ πολύ, πάρα πολύ, σκληρὴἀπάντηση τοῦ Παυλόπουλου καὶ καταπῶς λένε οἱ κολοκυθολογοῦντες τῶν κεντρικῶν δελτίων εἰδήσεων, ὅταν προβάλλονται «σκληρὲς σκηνές», ὅσοι ἔχουν εὐαίσθητη καρδιά, εἶναι εὐσυγκίνητοι, νὰ ἀποφύγουν τὴν ἀνάγνωσή της, νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τὴν ὀθόνη.

«Στὸ Διεθνὲς Δίκαιο δὲν τίθενται θέματα ἐπικαιροποίησης ἢ ἀναθεώρησης τῶν συνθηκῶν, ἀλλὰμόνον ἑρμηνείας τους…». Ἀπ’ ὅ,τι ξέρω – αὐτὰ δὲν γράφονται ἐπισήμως – στὴν Τουρκία, ὅταν τὰ διάβασαν, βρυγμός ὀδοντων, «ἔπεσαν κορμιά», δημιουργήθηκε πανικός, ἀλλόφρονες διπλωμάτες, μὲ γοερὲς κραυγὲς τρόμου, ἐπικαλοῦνταν τὸν Ἀλλάχ, «ἄλαλα τὰ χείλη τῶν ἀσεβῶν».

Παρένθεση. Κάποτε, στὰ πρῶτα χρόνια της βασιλείας του, ὁ Γεώργιος ὁ Α’ ἐπισκέπτεται τὸ Μεσολόγγι. Ἄχνιζε ἀκόμη στὰ σοκάκια τῆς Ἱερᾶς Πόλης τὸ αἷμα τῶν Ἐλεύθερων Πολιορκημένων. Τὸν συνόδευε ἕνας ὑπερόπτης Δανός, σύμβουλός του, ὀνόματι Σπόνεκ, κάθαρμα ὁλκῆς καὶ τυχοδιώκτης, ἀπὸαὐτοὺς τοὺς ἄθλιους «Εὐρωπαίγους», ποὺ λέει καὶ ὁ Μακρυγιάννης, ποὺ ἦρθαν ξεβράκωτοι στὴν πατρίδα καὶ ἔφυγαν μὲ γερὲς ἀποζημιώσεις, τὸ αἷμα κυριολεκτικά τοῦ λαοῦ μας. Αὐτὸς ἀντικρίζοντας τὰ ἐρείπια τῶν θρυλικῶν προμαχώνων, ὅσα ἀπόμειναν ἀπὸ τὴν Ἔξοδο, εἶπε μὲ φράγκικη ἔπαρση καὶ ἀλαζονεία.

-Ἐγώ, ἂν εἶχα 400 Δανούς, θὰ κυρίευα τὸ Μεσολόγγι μὲ μία μόνο ἕφοδο!!

Ὁ παριστάμενος Σουλιώτης, γερο-Νίκας, λείψανο τοῦ Ἀγώνα καὶ ὑπερασπιστὴς κατὰ τὴν πολιορκία, δὲν βάσταξε τὴν προσβολὴ καὶ τοῦ εἶπε:

-Θὰ τὸ πατοῦσες τὸ Μεσολόγγι, λές, μὲ μία μόνο ἔφοδο. Μπορεῖ. Ἀλλὰ θὰ ἔπρεπε καὶ αὐτοὶ ποὺ ἦταν ἀπὸ μέσα νὰ εἶναι Δανέζοι σὰν καὶ σένα.

Καὶ τὸ «βούλωσε» ὁ τζιτζιφιόγκος… Αὐτὴ εἶναι ὄντως μία σκληρὴ ἀπάντηση, ρωμαίικη, ἀντάξια τῆς ἱστορίας μας καὶ τῶν ἀγώνων τοῦ ἔθνους γιὰ ἐλευθερία καὶ ἀξιοπρέπεια.

Νὰ θυμίσω καὶ τὴν ἀπάντηση τοῦ Κολοκοτρώνη στὸν Χάμιλτον, ὅταν ὁ Ἄγγλος ναύαρχος τοῦ πρότεινε συμβιβασμὸ μὲ τοὺς Τούρκους. «Ἐμεῖς, καπετὰν Ἄμιλτον, δὲν ἐκάμαμε ποτε συμβιβασμὸ μὲτους Τούρκους. Ἄλλους σκλάβωσαν, ἄλλους ἔκοψαν μὲ τὸ σπαθὶ καὶ ἄλλοι, καθὼς ἐμεῖς, ζήσαμε ἐλεύθεροι ἀπὸ γενεὰ σὲ γενεά. Ὁ βασιλιάς μας ἐσκοτώθη, δὲν ἔκαμε καμμιὰ συνθήκη μὲ τοὺς Τούρκους. Ἡ φρουράτου εἶχε παντοτεινὸ πόλεμο μὲ τους Τούρκους καὶ δύο φρούρια ἦσαν ἀνυπόταχτα. Ἡ φρουρά του εἶναι οἱκλέφτες καὶ τὰ φρούρια ἡ Μάνη, τὸ Σούλι καὶ τὰ βουνά…».

Ὁ Ἐρντογὰν μὲς στὴν χιτλερικοῦ τύπου μεγαλομανία του διοργανώνει γιορτὲς καὶ πανηγύρια μὲ ἀναπαραστάσεις τῆς Ἅλωσης, ὑποχρεώνει κάτι γουρνόλυκους μὲ φορεσιὲς γενιτσάρων, νὰ ἀλαλάζουν καὶ νὰ βελάζουν σὰν γελάδια, πιστεύει, ναὶ τὸ πιστεύει, ὅτι ὁ θεός του, τὸν προορίζει γιὰ δεύτερο Μεχμὲτ «Πορθητή», μιλᾶ γιὰ «γαλάζιες πατρίδες», τὸ Αἰγαῖο, συνεχεῖς προκλήσεις καὶ ἀπειλές. Καὶ ἐμεῖς; Ὡς λεπτεπίλεπτοι καὶ λεπτοστόμαχοι Εὐρωπαῖοι, τὰ γνωστὰ ἁβροδίαιτα μειράκια τῶν Ἀθηνῶν, γιορτάζουμε τὴν «ἀποκατάσταση τῆς Δημοκρατίας», ἕνα σκηνοθετημένο τελετουργικό, μία κανονικὴ ἐπίδειξη μόδας. Παρακμὴ καὶ ἄγνοια κινδύνου, θεατρίνοι, «κρυπτόμενοι ὑπὸ πορφύραν», ἀποκομμένοι ἀπὸ τὸν λαό, ποὺστενάζει διχασμένος καὶ ἀβοήθητος.

Ἐρωτῶ; Φέτος, ποὺ τιμᾶμε τὰ 200 χρόνια ἀπὸ τὴν ἔναρξη τῆς Παλιγγενεσίας, δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἀφιερωμένη σ΄ αὐτὴν ἡ «ἀποκατάσταση»; Νὰ κλιθοῦν ἀπόγονοι ἡρώων, νὰ στολιστεῖ, τὸ «κέντρο ἀποκατάστασης», μὲ σημαῖες, κάδρα ἡρώων, νὰ ἀναγνωστοῦν κείμενα, ἀπομνημονεύματα ἀγωνιστῶν τοῦ Εἰκοσιένα, νὰ πρωταγωνιστεῖ, τέλος πάντων, τὸ ἐθνικὸ γεγονός;

Ἔχει κυριολεκτικῶς σιχαθεῖ ἡ ψυχή μας τὶς προοδευτικότητές τους, τὶς διαφορετικότητές τους, τὶς πολιτικορθότητές τους. Λίγο ἄρωμα Ἑλλάδος θέλουμε, εὐωδία ἀπὸ τὰ θυμιατὰ τῆς ἁγίας μας Ὀρθοδοξίας ποθοῦμε, τὴν ἀληθινὴ πατρίδα μας νοσταλγοῦμε …