Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο. Μάλιστα. Το οποίο, ως συνήθως, μετατρέπεται σε… συλλ-αλιτήριο. Και τι σημαίνει πανεκπαιδευτικό; Ότι όλη (πάσα) η εκπαιδευτική κοινότητα, δηλαδή οι χαραμοφάηδες συνδικαλιστές, πλαισιωμένοι και από τα γνωστά πεζοπόρα τμήματα των ευφημιστικώς λεγομένων αναρχικών, που, ωσάν τα σαλιγκάρια κατόπιν όμβρου πολλού, ξετρυπώνουν από τα κρησφύγετά τους και επιδίδονται σε λιθοτριψίες πεζοδρομίων και πετροπόλεμο. Και γιατί αντιδρά η πανεκπαίδευση; Διότι προβλέπει το νομοσχέδιο σύσταση Ομάδας Προστασίας των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων. (ΟΠΠΙ). Και ωρύονται και ανεμίζουν (ζουρλο)παντιέρες πάλαι ποτέ «κοινωνικών αγώνων». «Η αστυνομία στο πανεπιστήμιο», λες είμαστε εν όψει μιας επερχόμενης χούντας. Και ελλείψει σοβαρών επιχειρημάτων καταφεύγουν στην …πατραγαθία. Οι λαμπράκηδες, η γενιά του Πολυτεχνείου, ενίοτε και το ΕΑΜ. Ένας ολόκληρος πολιτικός και παραπολιτικός κόσμος που συντηρείται και επιβιώνει με ιδεοληψίες, μνήμες πικρές που οδήγησαν τελικά σε εθνικές ταπεινώσεις και σε αποστράγγιση των όποιων αξιών.