Σήμερα, περνώντας από εκει, αφού προηγουμένος είχα προσπεράσει ένα φουσκωτό με “αδέλφια” που εέχε έλθει από απέναντι, παρατήρησα τα εξής: Οι “επισκεπτες”, ολοι Μαυροι, εννοώ Αφρικανοι χωρίς αμφιβολία, ντερέκια λεμε, πεντακάθαροι του ενός τα παπούτσια στην φώτο λάμπουν, είναι άσπρα χωρίς ίχνος ταλαιπωρίας, γελαστοί με τα κινητά ανά χείρας, ακουστικά στα αυτιά και από ένα σακίδιο στην πλάτη.
Εάν πει κάποιος κακοπροαίρετος κάτι, μέχρι που τον δέρνω που λέει ο λόγος, φυσικα, καμμία σχέση με Σύριο μεταναστη ούτε σε χρώμα, χαρακτηριστικα, κλπ. που έχουμε συνηθήσει.
Ερώτηση: αυτούς όλους επάνω στην στεριά ποιός τους ελέγχει; Θα πει κάποιος – θαλάσσια σύνορα – εέπε ο πρωθυπουργός δεν υπάρχουν, οκ το προσπερνώ. Επάνω στο νησί (ΛΕΣΒΟ) στην Ελλάδα τους έλεγξε κάποιος; Τα σακίδιά τους, τί περιέχουν ποιός έριξε μια ματιά;
Θα μπορούσαν όμως, να έχουν πιστόλια, χειροβομβίδες, ηρωίνη, χίλια δυο που μπορεί να βάλει ο νους ενός παρατηρητικού ανθρώπου. Ένα άλλο – ψυχολογία – είδα ανθρώπους συγκρατημένα χαρούμενους χωρίς ίχνος κόπωσης καθαρούς με τις φορμίτσες τους και επιμελώς ατημέλητα συντεταγμένοι χωρίς αγωνία στο πρόσωπο, χωρίς να είναι καταβεβλημένοι από την πεζοπορια. Θα μου πει κάποιος, τί ξέρεις εσύ από μετανάστες; Είναι μια άποψη, δεν ξέρω – θα απαντήσω – από μετανάστες, αλλα από εκδρομείς ξέρω. Θα μπορούσαν πχ οι μυστικές υπηρεσίες του κράτους να είναι εκεί; Ίσως να ήταν, για αυτό τις λένε μυστικές, θα μπορούσε ο στρατός να είναι εκεί;
Μετά δυο φορές στο χωματόδρομο δυο τζιπ τρέχοντας σαν τρελλά – λίγο έλειψενα με τρακάρουν – προς τί τόση φούρια; Ένα, άλλο πήγα στο μέρος της πρώτης φώτο δεν είχε τίποτα, φυσικά, γιατί είναι περισινή, όμως σας δείχνω το οπτικό πεδίο που ειχα. Κάνω μια πρόταση: Εάν καθόμουν εκεί, από το πρωί που ξημερώνει με ένα τραπεζάκι, μια καρεκλίτσα, κάνα δυο μπύρες και ένα ζευγάρι κιάλια των 30 ευρώ, άμα έβγαινε βάρκα χωρίς να την πάρω χαμπάρι να μου τρυπήσετε την μύτη.
