Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

Όταν κάνουμε την προσευχή μας, πρέπει να πηγάζει κάθε λέξη κατ’ ευθείαν από την καρδιά και κάθε μία απ’ αυτές τις λέξεις να διατηρεί όλη τη δύναμη του περιεχομένου της.

Αν αφήσουμε να εξατμισθεί η ουσία ενός φαρμάκου, το φάρμακο αυτό παύει να είναι σωτήριο για τη σωματική μας υγεία. Έτσι και κατά την προσευχή. Αν λέμε τα λόγια της μη προσέχοντας στο ζωοποιό νόημά τους, μη νοιώθοντας την αλήθεια τους στην καρδιά μας, δεν θα αποκομίσουμε ωφέλεια από την προσευχή.

Γιατί η αληθινή καρποφόρος προσευχή γίνεται μονάχα όταν είναι προσευχή «εν πνεύματι και αληθεία». Τα λόγια της προσευχής αντιστοιχούν στα συστατικά στοιχεία ενός φαρμάκου. Το καθένα έχει τη δικά του δύναμη και όλα μαζί αποτελούν τη θεραπευτική δόση που χρειάζεται το άρρωστο σώμα μας.

Όπως οι φαρμακοποιοί φυλάνε σε κλειστό μπουκάλι ένα παρασκεύασμα ιαματικό, για να μην εξατμισθεί η δύναμη του, έτσι και εμείς πρέπει να κάνουμε με τα λόγια της προσευχής. Να φυλάμε τη δύναμή τους στον κλειστό χώρο της καρδιάς μας, για να τα προσφέρουμε με όλη τη δύναμή τους άθικτα και ακέραια.

από το βιβλίο: «Η εν Χριστώ ζωή μου» – Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης (Εκδοτικός Οίκος Αστήρ – Μετάφραση Βασ. Μουστάκη).