Στρατηγός Λέον Ντεγκρέλ, SS Wallonien – Εκστρατεία Προς Ανατολάς
Ένας από τους πιο γνωστούς Ευρωπαίους εθελοντές Εθνικοσοσιαλιστές, που πολέμησαν κατά την διάρκεια του Δευτέρου Μεγάλου Πολέμου μέσα από τις τάξεις των WAFFEN SS (Μάχιμων SS) – ο Leon Degrelle, ήταν Βέλγος Βαλλόνος στην καταγωγή, αρχηγός του Ρεξιστικού κόμματος του Βελγίου και στρατιώτης στις τάξεις της λεγεώνας της Βαλλονίας. Κατά την διάρκεια του πόλεμου, συμμετείχε σε εκατοντάδες μάχες του Ανατολικού Μετώπου, ξεκινώντας από τον βαθμό του δεκανέα και φθάνοντας μέχρι αυτόν του διοικητή της λεγεώνας. Μετά τον πόλεμο, συνέχισε να υπερασπίζεται με πάθος τις ιδέες του μέχρι τον θάνατο του, και ως εκτούτου, αποτέλεσε φωτεινό σύμβολο Ευρωπαίου Εθνικοσοσιαλιστή που ποτέ δεν υπέστειλε την σημαία του αγώνα για τα ιδανικά του.
Γεννήθηκε στο Βέλγιο στις 15 Ιουνίου του 1906, στο Bouillon του Λουξεμβούργου και μεγαλώνοντας άρχισε να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα πολιτικά πεπραγμένα της πατρίδας του. Συμμετείχε σε κάποια παλιά κομματικά σχήματα, όμως γρήγορα διαφοροποιήθηκε από αυτά και μαζί με άλλους ίδρυσε το Ρεξιστικό κόμμα (από το λατινικό Christus Rex Χριστός Βασιλιάς ).
Ο Ρεξισμος, περιγράφεται ως ένα ρωμαιοκαθολικό αντικοινοβουλευτικό αντικαπιταλιστικό σύστημα και η εμφάνιση του στα μέσα της δεκαετίας του 30, έκανε σοβαρή εντύπωση στο Βέλγιο, όπως φαίνεται και από την επιτυχία του στις εκλογές του 1936, όπου έλαβε 11,5 % των ψήφων και εξέλεξε 21 βουλευτές και 12 γερουσιαστές. Ο Ντεγκρελ, ηγέτης του κόμματος, υποστήριζε την εγκαθίδρυση ενός συστήματος στα πρότυπα του Ιταλικού Φασισμού, ενώ ήταν υπέρ των Φλαμανδών Εθνικιστών και επιθυμούσε την συνεργασία με την Γερμανία.
Μετά την επίθεση ενάντια στην ΕΣΣΔ και την Γερμανική πρόσκληση για κατάταξη εθελοντών, ο Ντεγκρέλ ενθουσιασμένος πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Λεγεώνας της Βαλλονίας και παρά την προσφορά των Γερμανών να του δοθεί βαθμός αξιωματικού, εκείνος αρνήθηκε λέγοντας ότι έπρεπε να εκπαιδευτεί πρώτα για να αποκτήσει εμπειρία. Έτσι, ως δεκανέας αποτέλεσε έναν από τους χίλιους περίπου Βέλγους στην πλειοψηφία τους Ρεξιστες που συγκρότησαν την λεγεώνα και τον Αύγουστο του 1941 εντάχθηκε στο Γερμανικό Στρατό με την ονομασία Βαλλονικό Τάγμα Πεζικού 373 και μεταφέρθηκε στην Πολωνία για εκπαίδευση. Από το φθινόπωρο του 1941 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1942, η μονάδα πήρε μέρος σε επιχειρήσεις εσωτερικής ασφάλειας στην Πολωνία και τον Μάιο του 1942 εντάχθηκε στις εφεδρείες της 68ης Μεραρχίας Πεζικού.
Τον Ιούνιο του 1942, μεταφέρθηκε στην 97η Μεραρχία Κυνηγών και έλαβε μέρος στις μάχες ανατολικά του Σταλιγκραντ. Τον Ιούνιο του 1943, η μονάδα μεταφέρθηκε στα SS ως ταξιαρχία εφόδου WALLONIEN (SS Sturmbrigade Wallonien) και εντάχθηκε στην δύναμη της Μεραρχίας WIKING με την οποία έλαβε μέρος σε σκληρές μάχες το 1943.
Τον Νοέμβριο του 1943, η μεγάλη ώρα για την λεγεώνα φθάνει. Περικυκλωμένη στο Τσερκάσυ, θα συμμετάσχει στην έφοδο για την διάσπαση του κλοιού πολεμώντας ηρωικά επί μέρες ως οπισθοφυλακή, θα υποστεί τρομερές απώλειες (από τους 2.000 άνδρες, θα απομείνουν 632), αλλά θα καταφέρει να εξέλθει από τον κλοιό.
Στις 20 Φεβρουαρίου του 1944, ο Λοχαγός πλέον Ντεγκρέλ, λαμβάνει προσωπικά από τον Αδόλφο Χίτλερ τον Σταυρό των Ιπποτών και θα τον ακούσει να λέει ”Εάν είχα γιο, θα ήθελα να ήταν σαν τον Λέον”.
Η επιστροφή στο Βέλγιο για αναδιοργάνωση, ήταν αποθεωτική. Πάνω σε άρματα και σε εκατοντάδες οχήματα μάχης σε μια ατελείωτη σειρά 14 χιλιομέτρων διέσχισαν την Φλάνδρα και είχαν μια ένδοξη υποδοχή στις Βρυξέλλες από 100.000 ανθρώπους.
Τον Απρίλιο του 1944, η μονάδα θα λάβει μέρος στην μάχη του Ναρβα. Τον Αύγουστο του 1944, ο Ντεγκρέλ λαμβάνει τα φύλλα δρυός του Σταυρού των Ιπποτών (ο πρώτος μη Γερμανός, που έλαβε τέτοια διάκριση), καθώς και το χρυσό έμβλημα του εκ συστάδην μάχης, το οποίο έπαιρναν όσοι συμπλήρωναν 75 ημέρες συνεχούς μάχης σώμα με σώμα. Τον Νοέμβριο του 1944, έλαβε την οριστική ονομασία 28η Μεραρχία Εθελοντών των SS WALLONIEN. Τον Ιανουάριο του 1945, η WALLONIEN με δύναμη 4.000 ανδρών, συμμετείχε σε σκληρές μάχες στην Πομερανία , στον Κάτω Όντερ από τις οποίες έχασε το 80% της δύναμης της.
Το τέλος του πόλεμου, βρήκε την Μεραρχία στο Σλέσβινγκ Χολστάιν της Δανίας. Από κει, ο Ντεγκρέλ διέφυγε στην Νορβηγία και κατόπιν στην Φρανκικη Ισπανία, παίρνοντας μαζί του τις σημαίες της λεγεώνας και τα παράσημά του. Καταδικασμένος σε θάνατο από την δημοκρατική κυβέρνηση της χώρας του, παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του- το 1994 – στην Μάλαγα της Ισπανίας.
Κέρδισε στο πεδίο της μάχης, όλα του τα παράσημα και παρέμεινε πιστός στις ιδέες του μέχρι το τέλος – δηλώνοντας σε μία από τις τελευταίες του συνεντεύξεις, ”για το μόνο πράγμα που λυπάμαι από τον πόλεμο είναι ότι χάσαμε”…!